De hand van mijn oma. Op een leeftijd van, wat zal het zijn, 10 á 11 jaar? Niet dat je dat afleest aan de tekening, is wellicht ook niet heel belangrijk. Een getekende hand van een zwart wit foto, uitgevoerd ook weer, in zwart wit. Een bewust stille, passief hangende hand, zeg maar zo’n krappe 100 jaar terug. Statige, strenge portretten, serieuze gezichten. Vooral niet bewegen. Het soort emotie dat zich tegenwoordig uitstekend leent voor je identiteitsbewijs.
The hand of my grandmother. At an age of, what, 10 or 11 years? Not that you can tell from the drawing, and it’s probably not that important. A hand drawn from a black-and-white photograph, executed again, in black-and-white. A deliberately still, passively hanging hand, say about 100 years ago. Stately, severe portraits, serious faces. Above all, do not move. The kind of emotion that lends itself perfectly for the portait of your ID nowadays.
